Sebastian Twardoch
Doradca Podatkowy nr 10958
Sebastian Twardoch
Doradca Podatkowy nr 10958
Firma wystawia faktury dla kontrahenta zagranicznego i krajowego w EURO. Należność wpływa na konto walutowe. Firma prowadzi KPiR. Czy powinniśmy zaksięgować różnice kursowe? Czy powinniśmy przeliczać walutę na PLN po kursie z dnia otrzymania zapłaty?
Odpowiedź
W analizowanej sprawie bank nie zastosował kursu faktycznego, stąd też taka wpłata powinna być przeliczona po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień ich wpływu.
Uzasadnienie
Niestety każdy podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą, zobowiązany jest do rozliczania dodatnich (stanowiących przychody) i ujemnych różnic kursowych (stanowiących koszty uzyskania przychodu).
Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (zob. art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 późn. zm. – dalej ustawa o PIT). Jednocześnie zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy o PIT przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego ten dzień.
Skoro zatem w analizowanej sprawie bank nie zastosował kursu bankowego, stąd też taka wpłata powinna być przeliczona po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień wpływu bądź wypływu waluty z rachunku bankowego. Analogicznie w tej kwestii wypowiedziały się liczne składy orzekające. Przykładowo NSA w wyroku z 5 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2580/10, NSA w wyroku z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1682/09, z 27 września 2011 r., sygn. akt II FSK 524/10, a także z 28 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 159/11.